Nowoczesne ocieplenia domów

Jednym z najistotniejszych elementów w trakcie budowy domów jest troska o jego odpowiednie ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. W ciągu zimy, problemem może stać się oprócz niedogrzania pomieszczeń mimo dodatkowych źródeł grzewczych, które też mają swój koszt, a także pojawiająca się z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak bardzo, że upał wewnątrz stanie się nie do zniesienia, co w wyniku może wiązać się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najbardziej popularnych należą pianka poliuretanowa – PUR i wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te sposoby mają swoje zalety i wady, jednak istnieje wiele czynników, oddziałujących na ich częste wykorzystanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest formą ocieplania domu, wyróżniającą się przede wszystkim sposobem aplikacji i szczelnością. Po naniesieniu w formie natrysku, pianka stopniowo puchnie, dzięki czemu ma możliwość dostosowania się do wolnej przestrzeni oraz zabezpieczenia wszelkich zakamarków. To oznacza, że ta metoda izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej osłony oraz niweluje ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka PUR wyróżniana jest na dwa rodzaje: piankę zamkniętokomórkową i otwartokomórkową. Różnica między nimi jest znacząca. Piana zamkniętokomórkowa posiada doskonała izolację termiczną ( niedużo lepszą od otwartokomórkowej), nie wchłania wody i nie jest paroprzepuszczalna. Kiedy wyschnie staje się bardzo sztywna, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się częściej na poddaszach. Jest ona bardzo lekka, a za sprawą swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i od niej nie odpada. Przepuszcza wilgoć mocniej niż zmiennokomórkowa, ale nie posiada skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki PUR

Do zalet pianki poliuretanowej, poza szczelnym dostosowaniem do podłoża, należą w głównej mierze prosta aplikacja i wysoki poziom izolacji termicznej. Pomimo różnic pomiędzy pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, stopień wodoszczelności w obu przypadkach jest bardzo wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością wielkim atutem, dlatego że jej użycie nie obciąża konstrukcji budynku. Ponadto pianka nie będzie dobrym pożywieniem dla gryzoni, ze względu na co nie zalęgną się w domu tak chętnie. Jest też dobra jeśli chodzi o izolacje akustyczną.

Do wad pianki PUR trzeba dodać głównie jej koszty. Za piankę dobrej klasy zapłaci się więcej pieniędzy, niż za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka PUR wypada także gorzej w przypadku odporności na ogień. Przypisuje się jej klasę odporności E, czyli jest łatwo zapalna, jednak w pożarze topi się oraz zwęgla, ale po zgaszeniu ognia samoczynnie gaśnie.

Można spotkać też wiele obaw, co do stosowania pianki ze względów zdrowotnych, jednak wieloletnie badania wykazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce zaledwie w czasie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy lepiej nie korzystać z pomieszczenia, a przy aplikacji zakładać specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest tak samo często stosowana do ocieplania domów, co pianka PUR. Bardzo dobrze izoluje ciepło i ma świetną przepuszczalność. Dodatkowo właściwie położona, będzie przez lata zatrzymywać swoje właściwości, których też jest sporo. Zwykle są to płyty, maty lub połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najbardziej optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wykonywana z dolomitu, bazaltu lub kruszywa wapiennego i wełna szklana, która tworzona jest ze stłuczki szklanej z recyklingu oraz z piasku kwarcowego. By powstała mata lub płyta, zebrany materiał roztapia się w wysokiej temperaturze, a potem rozwłóknia. Następnie, dokłada się specjalne żywice oraz nadaje odpowiedni kształt.

Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma nieco lepszą zdolnośc izolacji od skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga wykazują wysoką jakość i bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną zazwyczaj wykorzystuje się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Podstawową zaletą wełny mineralnej jest jej absolutna odporność na działanie ognia. Posiada ona najwyższą klasę A, czyli stanowi przeszkodę dla ognia w razie pożaru. Dodatkowym plusem jest świetna izolacja akustyczna, znacznie lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest wysoko odporna na urazy mechaniczne, dzięki swojej sprężystości. Warto też dodać, że jej cena jest niższa w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć ryzyko nasiąknięcia wodą. Nie nabiera ona wody zbyt łatwo, jednak jeżeli tak się stanie, ciężko jest ją wysuszyć, co może prowadzić do rozwoju pleśni i grzybów. Istotne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle zainstalowana, dlatego że trudniej zatkać nią szczeliny. To sprzyja utracie izolacyjności i powstawaniu termicznych mostków. Z kolei masa wełny mineralnej znacząco obciąża konstrukcję domu.

Ponadto wełna ma skłonność do pylenia, zwłaszcza w czasie jej nakładania, dlatego tak samo jak w przypadku pianki PUR, niezbędne są środki ostrożności. Rzadko zdarza się, aby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR kontra wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje wady i zalety, jednak dla obu znajdą się właściwe zastosowania. Wybór między tymi dwoma materiałami powinien zależeć od indywidualnych oczekiwań i uwarunkowań. Warto mieć na uwadze najważniejsze czynniki, takie jak ceny ciężar, ognioodporność czy możliwość wchłaniania wilgoci i samemu zdecydować, jakie rozwiązanie będzie najkorzystniejsze.