Ocieplanie pianą

Jednym z najważniejszych elementów w trakcie budowy domów jest dbałość o jego właściwe ocieplenie. Nieprawidłowa izolacja cieplna może prowadzić do poważnych problemów. W ciągu zimy, problemem może stać się oprócz niedogrzania pomieszczeń mimo dodatkowych źródeł ogrzewania, które również mają swoją cenę, a także występująca z czasem pleśń i wilgoć. Latem natomiast, dom będzie nagrzewał się tak bardzo, że upał wewnątrz stanie się nie do wytrzymania, co z kolei może łączyć się z zakupem klimatyzacji.

Obecnie jest dostępnych wiele sposobów ocieplania domu. Do jednych z najbardziej popularnych zaliczają się pianka PUR (poliuretanowa) oraz wełna mineralna ze skalnego lub szklanego włókna. Oba te formy mają swoje zalety i wady, jednak jest wiele czynników, oddziałujących na ich częste wykorzystanie.

Pianka poliuretanowa

Pianka poliuretanowa jest formą ocieplania domu, która charakteryzuje się przede wszystkim sposobem aplikacji i szczelnością. Po nałożeniu w postaci natrysku, pianka szybko puchnie, dzięki czemu ma możliwość dopasowania się do każdego podłoża oraz zabezpieczenia wszystkich zakamarków. To oznacza, że ta metoda izolacji, daje pełną gwarancję szczelnej ochrony oraz usuwa ryzyko tworzenia się mostków termicznych.

Pianka poliuretanowa wyróżniana jest na dwa rodzaje: piankę otwartokomórkową i zamkniętokomórkową. Różnica pomiędzy nimi jest istotna. Piana zamkniętokomórkowa ma świetną izolację termiczną (trochę lepszą od otwartokomórkowej), nie jest paroprzepuszczalna i nie wchłania wody. Po wyschnięciu jest bardzo sztywna, co może wpływać na jej uszkodzenia. Piankę otwartokomórkową stosuje się zwykle na poddaszach. Jest ona niezwykle lekka, a za sprawą swojej elastyczności dopasowuje się do konstrukcji i się jej trzyma. Przepuszcza wilgoć mocniej niż zmiennokomórkowa, ale nie ma skłonności do nasiąkania wodą.

Zalety i wady pianki poliuretanowej

Do zalet pianki poliuretanowej, poza szczelnym dopasowaniem do powierzchni, należą w głównej mierze szybka aplikacja oraz wysoki poziom termicznej izolacji. Pomimo różnic pomiędzy pianką otwartokomórkową, a zamkniętokomórkową, stopień wodoszczelności w przypadku obu jest zadowalająco wysoki. Lekkość pianki jest z pewnością dużym atutem, dlatego że jej zastosowanie nie obciąża konstrukcji domu. Ponadto pianka nie stanowi dobrego pożywienia dla gryzoni, dzięki czemu nie zagnieżdżą się w domu zbyt chętnie. Jest także niezła w przypadku izolacji akustycznej.

Do wad pianki PUR trzeba zaliczyć przede wszystkim koszty. Za piankę dobrej jakości zapłaci się wyższą cenę, niż za wełnę równie doskonałego wykonania. Pianka poliuretanowa wypada także gorzej w przypadku odporności na ogień. Posiada ona klasę odporności E, czyli jest łatwo zapalna, ale w pożarze topi się oraz zwęgla, a po zgaszeniu ognia samoczynnie gaśnie.

Istnieje też wiele obaw, co do stosowania pianki ze względów zdrowotnych, jednak liczne badania wskazują, że jej szkodliwe działanie ma miejsce tylko w czasie aplikacji oraz utwardzenia pianki, czyli od dwóch do trzech dób. Wtedy lepiej nie korzystać z pomieszczenia, a przy nakładaniu stosować specjalny kombinezon i maskę. Później nie wykazuje już żadnej szkodliwości.

Wełna mineralna

Wełna mineralna jest równie często wykorzystywana do ocieplania domów, co pianka poliuretanowa. Porządnie izoluje ciepło oraz ma świetną przepuszczalność. Ponadto właściwie ułożona, będzie na lata zachowywać swoje właściwości, których także jest sporo. Zwykle są to maty, płyty lub połacie materiału, które dopasowuje się do ocieplanej przestrzeni i zazwyczaj potrzeba nałożenia dwóch warstw dla najlepszego, optymalnego działania.

Istnieją dwa rodzaje wełny mineralnej. Są to: wełna skalna wytwarzana z bazaltu, dolomitu lub kruszywa wapiennego oraz wełna szklana, która powstaje z piasku kwarcowego i stłuczki szklanej z recyklingu. Aby powstała mata lub płyta, zebrany materiał roztapia się w wysokiej temperaturze, a potem rozwłóknia. Później, dodaje się specjalne żywice oraz formuje właściwy kształt.

Wełna szklana ma większa sprężystość i jest lżejsza oraz ma nieco lepszą zdolnośc izolacji od tej skalnej, jednak zarówno jedna jak i druga mają wysoką jakość oraz bardzo podobne właściwości. Wełnę skalną częściej używa się do ocieplania poddaszy.

Zalety i wady wełny mineralnej

Główną zaletą wełny mineralnej jest jej absolutna odporność na działanie ognia. Przyznano jej najwyższą klasę A, czyli stanowi przeszkodę dla ognia w trakcie pożaru. Dodatkowym atutem jest świetna izolacja akustyczna, znacznie lepsza od pianki poliuretanowej, co zawdzięcza swojej wadze i sposobie wykonania. Ponadto wełna mineralna jest bardziej odporna na urazy mechaniczne, dzięki sprężystej budowie. Warto też dodać, że jej cena jest niższa w porównaniu do pianki PUR.

Do wad wełny trzeba zaliczyć ryzyko nasiąknięcia wodą. Nie wciąga ona wody zbyt mocno, jednak jeśli tak się stanie, ciężko jest ją osuszyć, co może przyczyniać się do rozwoju pleśni i grzybów. Istotne jest zatem zastosowanie paroizolacji. Innym znaczącym minusem jest to, że wełna może być źle zainstalowana, dlatego że trudniej wypełnić nią szczeliny. To sprzyja utracie izolacyjności oraz powstawaniu termicznych mostków. Z kolei waga wełny mineralnej znacznie obciąża konstrukcję domu.

Ponadto wełna bardzo łatwo pyli, zwłaszcza w czasie jej zakładania, dlatego tak samo jak przy korzystaniu z pianki PUR, konieczne są środki ostrożności. Prawie w ogóle nie zdarza się, aby była źródłem uczulenia w czasie użytkowania domu.

Pianka PUR vs. wełna mineralna

Zarówno wełna mineralna jak i pianka PUR mają swoje wady i zalety, jednak dla obu znajdą się odpowiednie zastosowania. Wybór pomiędzy tymi dwoma materiałami powinien być zależny od indywidualnych uwarunkowań i oczekiwań. Warto wziąć pod uwagę najważniejsze czynniki, takie jak koszty ognioodporność, ciężar czy ryzyko pochłaniania wilgoci i samemu zdecydować, jakie rozwiązanie jest najkorzystniejsze.